Otón explícalles aos seus soldados os motivos polos que se vai suicidar.
Petentibus militibus, ne tam cito de belli desperaret eventu, cum tanti se non esse dixisset, ut propter eum bellum civile moveretur, voluntaria morte obiit tricesimo et octavo aetatis anno, nonagesimo et quinto imperii die.
NE depende de petentibus
Completiva de inf. TANTI...ESSE
TANTI xen. dependendo de verbo (esse), coñecido como xenitivo de precio ou estimación.
Neste textiño temos de todo, que máis se pode pedir? NE, UT, CUM, INF., xenitivo adverbal, participio (aparentemente absoluto, pero ollo...)
Aí vai o primeiro texto, protestóns, que levo varios días cun gripazo... Despois de Galba, Otón faise co poder. Axiña lle xurde un competidor polo poder, Vitelio.
Otho occiso Galba invasit imperium, materno genere nobilior quam paterno, neutro tamen obscuro. In privata vita mollis et Neroni familiaris, in imperio documentum sui non potuit ostendere. Nam cum isdem temporibus, quibus Otho Galbam occiderat, etiam Vitellius factus esset a Germanicianis exercitibus imperator, bello contra eum suscepto cum apud Betriacum in Italia levi proelio victus esset, ingentes tamen copias ad bellum haberet, sponte semet occidit.
Eu sonche Vitelio, e douvos uns consellos:
Poñede coidado na traducción das palabras familiaris e documentum Hai dúas oracións de cum Observade que ese TAMEN vai despois da oración de cum, realmente é unha conxunción adversativa que toma valor concesivo.
Expoñede as dúbidas en forma de comentario, e dende os comentarios teredes resposta.
Do latín Colosseum, orixinalmente recibiu o nome de Anfiteatro Flavio, pois a súa construcción levouse a cabo baixo a dinastía Flavia. A obra comezou baixo Vespasiano (entre o 70 e 72 d.C.), inaugurouse baixo Tito no ano 80 d.C. e foi reformada polo seu irmán Domiciano. Foi o anfiteatro máis grande do Imperio Romano e tiña un aforo de 50.000 espectadores.
Utilizouse durante máis de 500 anos, e nel tiveron lugar as loitas de gladiadores (munera), pero tamén se celebraban naumaquias (recreacións de batallas navais, pero tal vez só nos primeiros anos, antes de construírse os sotos baixo a arena), caza de animais (venationes), recreación de batallas famosas, execucións (noxii) e representacións teatrais.
O auxe do cristianismo fixo que fosen abandonándose os actos máis sanguentos, de tal xeito que o último combate de gladiadores está documentado no ano 404 d. C., manténdose os sacrificios de animais ata o ano 523 d. C. Como curiosidade diremos que, segundo afirma o historiador Dión Casio, os festexos de inauguración duraron 100 días, ao longo dos cales se sacrificaron 5000 animais.
O coliseo veu sustituir ao primeiro gran anfiteatro de Roma, que estaba situado na Campo de Marte, e que fora construido en madeira no ano 29 a. C. por mandato do cónsul Estatilio Tauro. Este anfiteatro quedou destruido no famoso incendio de Roma do 64 d. C., baixo Nerón. Foi precisamente nos terreos da Domus Aurea neroniana (complexo pacego levantado por Nerón tralo incendio), no espacio chá que ocupaba o estanque de Nerón (stagnum Neronis), onde se levantou o Coliseo, unha actuación de Vespasiano enmarcada nun plan para restituir á facenda pública o roubado por Nerón.
