Do latín Colosseum, orixinalmente recibiu o nome de Anfiteatro Flavio, pois a súa construcción levouse a cabo baixo a dinastía Flavia. A obra comezou baixo Vespasiano (entre o 70 e 72 d.C.), inaugurouse baixo Tito no ano 80 d.C. e foi reformada polo seu irmán Domiciano. Foi o anfiteatro máis grande do Imperio Romano e tiña un aforo de 50.000 espectadores.
Utilizouse durante máis de 500 anos, e nel tiveron lugar as loitas de gladiadores (munera), pero tamén se celebraban naumaquias (recreacións de batallas navais, pero tal vez só nos primeiros anos, antes de construírse os sotos baixo a arena), caza de animais (venationes), recreación de batallas famosas, execucións (noxii) e representacións teatrais.
O auxe do cristianismo fixo que fosen abandonándose os actos máis sanguentos, de tal xeito que o último combate de gladiadores está documentado no ano 404 d. C., manténdose os sacrificios de animais ata o ano 523 d. C. Como curiosidade diremos que, segundo afirma o historiador Dión Casio, os festexos de inauguración duraron 100 días, ao longo dos cales se sacrificaron 5000 animais.
O coliseo veu sustituir ao primeiro gran anfiteatro de Roma, que estaba situado na Campo de Marte, e que fora construido en madeira no ano 29 a. C. por mandato do cónsul Estatilio Tauro. Este anfiteatro quedou destruido no famoso incendio de Roma do 64 d. C., baixo Nerón. Foi precisamente nos terreos da Domus Aurea neroniana (complexo pacego levantado por Nerón tralo incendio), no espacio chá que ocupaba o estanque de Nerón (stagnum Neronis), onde se levantou o Coliseo, unha actuación de Vespasiano enmarcada nun plan para restituir á facenda pública o roubado por Nerón.
No hay comentarios:
Publicar un comentario